BİR YEĞENİM VAR
Benim bir yeğenim var hayata farklı bakmaktan ve farklı düşünmekten çekinmeyen.
Sam yellerine, rüzgara karşı durmaktan korkmayan. Alışılmışın dışına ne kadar fazla çıkarsa çıksın başaran “Akıntıya karşı kürek çekmekten çekinmeyen.
İnsanlığın ilerleyişi, tekdüzeliğe karşı aykırı düşünce ve durumları savunan ve uygulayan.
Küçücükken bile farklıydı ah birde aşık olmasaydı!
Hayata gözlüksüz, farklı bakabilir. Renk cümbüşünü seyredebilirdi, bütün berraklığı ve canlılığıyla. Bugünkü renkler, onların yansımalarında tertemiz bir ömrü resmedebilirdi.
Benim bir yeğenin var İkinci baharını yaşıyor Gözlerinde gözlük yok hayata daha farklı bakabiliyor şimdi.
Şimdi bırakın şu satırları okumayı ve düşünün.
Geçmişte kalan keşkelerinizi ve ilerisi için düşlediğiniz keskelerinizi bir karşılaştırın. Hangisi daha fazlaysa siz orada yaşıyorsunuz demektir. Geçmişteki pişmanlıklarla dövünmek, insana ancak zaman kaybettirir ve yarınlara ümitsiz bir gözle bakmayı sağlar. Oysa çalışan bir beyin, dünden dersler çıkararak yarınlara ümitle bakar. Çoğu yaşlılarla konuştuğunuz zaman hep geçmişe dönük hatalarını anlatırlar.
Çünkü gelecekten ümitsizdirler ve kendilerini hiçbir işe yaramayan birisi olarak görmektedirler. Halbuki her doğan yeni gün nice 
güzelliklere gebedir. Her sabah nice olağanüstülükleri beraberinde getirir de insanların büyük bir kısmı bundan habersizdir.
Benim bir yeğenim var Şimdilerde bütün bunlardan haberdar. Yüzünde Gülücükler gözlerinden sevgi eksik olmayan hayata dört elle dört kere sarılan.
Şimdilerde okadar messud ve mutlu.
Onun mutluluğunu gören bu gözler Başka ne İster!
Sen hep mutlu ol Prenses mutluluk sana yakışıyor.
Gazete Almancı
M.Tevfik Özkartal